آنقدرعزیزی که تنها نام زیبایت عامل پیوند واتحاد ماست

میر حسین عزیز، سلام، دلم خیلی برایت تنگ است،

امروز که شب پرستان تو را از ما گرفته اند، و به دور دیوار خانه ات میله های پولادین کشیده اند، به وسعت قلب رئوف و گشاده ات پی می برم که چگونه برای همه جا داشت، حتا برای مخالفانت* که قصد حمله به تو را داشتند. اما مگر این میله های سرد پولادین می تواند عامل جدایی من و تو و ما شود؟

میر حسین عزیزم، این روزها، در ظاهر، چهره ی نورانی ات را نمی بینیم و صدای آرام ات را نمی شنویم اما در باطن، تو هست تر از همیشه ای؛ اینجا در قلب تک تک سبزها.

مرد روزهای سخت، مرد تمام دلتنگی های ما، مرد صبور و راست قامت، سنگ صبور ما، مرد امید و باور و ادب و اخلاق، تو که با رهنمون های پدرانه ات افقی تازه پیش رویمان گشودی، تو که دنیای زیبا و آرام بوم و رنگت را رها کردی و به حق خواهی مردم برخاستی، تو که مردانه ایستادی و پشت مردم را خالی نکردی، می بینی! آنقدر عزیزی که تنها نام زیبایت عامل پیوند و اتحاد ما ست!

مرد سبز دوست داشتنی ما! «گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد ناپدید» اما نیک می دانیم که «هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور!»

ما به پای عهدمان با تو ایستاده ایم؛ و راه سبز امیدی را که تو به زیبایی برای مان ترسیم کردی زندگی خواهیم کرد.

من به طلوع سحر پس از تاریکی مطلق و به فرا رسیدن آسانی پس از هر سختی، ایمان دارم و می دانم که روزی راه نمایان خواهد شد ...این وعده ی خداست.

* منظور از مخالفانت در اینجا، لباس شخصی ها و بسیجی نماهای قداره بند مهاجم در یکی از راهپیمایی های با شکوه جنبش سبز می باشد.

یکی از همراهان جنبش سبز

م.ت- تهران

سبزیم که از نسل بهارانیم

پاکیم که از تبار بارانیم

دور است زما تن به مذلت دادن

ما وارث خون سربدارانیم